Geel huis met appelboom

Münter was lid van de Neue Künstlervereinigung München (N.K.V.M.) en medeoprichter van de schildersvereniging Der Blaue Reiter. Na het begin van de Eerste Wereldoorlog heroriënteerde zij zich artistiek tijdens een fase van privé- en economische moeilijkheden. In de jaren 1920 probeerde zij zich aan te sluiten bij kunstbewegingen zoals de Nieuwe Zakelijkheid, perfectioneerde haar tekenvaardigheden en bereikte tegen het einde van het decennium een zeer productieve creatieve periode. Tijdens het nationaal-socialisme trok zij zich terug vanwege de repressie en het gebrek aan begrip voor haar kunst en werd pas na de Tweede Wereldoorlog herontdekt.
Lange tijd werd Münter vooral ontvangen als de compagnon van Wassily Kandinsky en een emotioneel georiënteerde, naïeve Blue Rider epigoon. Het is pas sinds de jaren 1990 dat deze opvatting verandert en dat het genre-overschrijdende, diverse en onafhankelijke oeuvre van de kunstenaar wordt opgemerkt.
Münter redde een belangrijk deel van Kandinsky's werken tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1957 schonk zij een selectie van haar eigen schilderijen, alle werken van Kandinsky in haar bezit en enkele schilderijen van de Blaue Reiter aan de stad München.